Καληνύχτα, μη λυπάσαι.

Και εκεί που έχεις μαζευτεί με μια κουβερτούλα και χαλαρώνεις ακούγοντας μουσική, ένα κρύο βράδυ του Νοέμβρη, ξεσπάς σε κλάματα. Κυλάνε τα δάκρυα βροχή και προσπαθείς να καταλάβεις το πως και το γιατί. Προσπαθείς να σταματήσεις και να δεις τα πράγματα καθαρά, αλλά πως; Τι προηγούμενες φορές κυριαρχούσε η αυτοσυγκράτηση. Αυτή τη φορά όμως, ποδοπατήθηκε με φόρα. Ξέρεις τι φταίει και αδυνατείς να το αντιμετωπίσεις.

Φτάνει η στιγμή που τη θέση των δακρύων παίρνει ένας φριχτός πονοκέφαλος ο οποίος επιτρέπει στις σκέψεις να κάνουν σβούρες μέσα στο κεφάλι σου, χτυπώντας μια εδώ και μια εκεί. Κι εσύ χαμένη, να τις κυνηγάς για να τις βάλεις σε μια τάξη. Δεν σε υπακούει όμως ούτε το κορμί ούτε το μυαλό σου. Νιώθεις τόσο κουρασμένη που θες απλά να χωθείς πιο βαθιά στη κουβέρτα σου, να κλείσεις τα μάτια και να αφεθείς στην αγκαλιά του Μορφέα.

Καληνύχτα, μη λυπάσαι. Όλα έχουν ένα τέλος, αλλά κάθε τέλος φέρνει μια καινούρια αρχή, αρκεί να το πιστέψεις.

Ο πληθυντικός αριθμός - Κική Δημουλά

Ο ΠΛΗΘΥΝΤΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ

Ὁ ἔρωτας,
ὄνομα οὐσιαστικόν,
πολὺ οὐσιαστικόν,
ἑνικοῦ ἀριθμοῦ,
γένους οὔτε θηλυκοῦ, οὔτε ἀρσενικοῦ,
γένους ἀνυπεράσπιστου.
Πληθυντικὸς ἀριθμὸς
οἱ ἀνυπεράσπιστοι ἔρωτες.

Ὁ φόβος,
ὄνομα οὐσιαστικὸν
στὴν ἀρχὴ ἑνικὸς ἀριθμὸς
καὶ μετὰ πληθυντικὸς
οἱ φόβοι.
Οἱ φόβοι
γιὰ ὅλα ἀπὸ δῶ καὶ πέρα.

Ἡ μνήμη,
κύριο ὄνομα τῶν θλίψεων,
ἑνικοῦ ἀριθμοῦ
μόνον ἑνικοῦ ἀριθμοῦ
καὶ ἄκλιτη.
Ἡ μνήμη, ἡ μνήμη, ἡ μνήμη.

Ἡ νύχτα,
Ὄνομα οὐσιαστικόν,
Γένους θηλυκοῦ,
Ἑνικὸς ἀριθμός.
Πληθυντικὸς ἀριθμὸς
Οἱ νύχτες.
Οἱ νύχτες ἀπὸ δῶ καὶ πέρα.

(ἀπὸ τὰ Ποιήματα, Ἴκαρος 1998)

Να είσαι ο εαυτός σου.

Φτάνει μια στιγμή που αναρωτιέσαι γιατί υπάρχεις, γιατί προσπαθείς, γιατί έχεις όνειρα, θέλω και επιθυμίες. Αγωνία για το τώρα, το μέλλον αλλά και για το παρελθόν που είναι εκεί πίσω αλλά σκιάζει το παρόν σου.

Όλο γιατί είσαι... Δεν έχει γιατί... έτσι είναι η ζωή. Πρέπει μόνο να πάψεις να φοβάσαι. Δεν πρέπει όμως να πάψεις να ονειρεύεσαι και να ελπίζεις για κάτι καλύτερο.
Κάποιοι θα θελήσουν να αλλάξουν αυτό που είσαι, κάποιοι θα σε κρίνουν ό,τι και να κάνεις όπως και να 'σαι.

Μην πτοείσαι από την απόρριψη, αξίζεις πολύ περισσότερα απ'όσο νομίζεις και σίγουρα απ 'όσο θέλουν κάποιοι να πιστεύεις.
Πάρε τη ζωή σου στα χέρια σου, ανέπνευσε και προχώρα μπροστά.

"Πάντα φοβόμουνα να ζήσω
μα δεν φοβόμουν τη ζωή
όλα τα λάθη μας τα βλέπει
στο τέλος κάνει αυτό που πρέπει"

Να είσαι ο εαυτός σου.

Η μπαλάντα των αισθήσεων και των παραισθήσεων - Γιώργος Νταλάρας

Αγγελίες - Κική Δημουλά

Διατίθεται ἀπόγνωσις
εἰς ἀρίστην κατάστασιν,
καὶ εὐρύχωρον ἀδιέξοδον.
Σὲ τιμὲς εὐκαιρίας.

Ἀνεκμετάλλευτον καὶ εὔκαρπον
ἔδαφος πωλεῖται
ἐλλείψει τύχης καὶ διαθέσεως.

Καὶ χρόνος
ἀμεταχείριστος ἐντελῶς.

Πληροφορίαι: Ἀδιέξοδον
Ὥρα: Πᾶσα.

Επιθυμίες - Κική Δημουλά

Για σένα στις επιθυμίες μου
λόγος δεν γίνεται ποτέ.
Δεν σε προέβλεψαν ποτέ
τα όνειρά μου.
Οι προαισθήσεις μου
ποτέ δεν σε συνάντησαν.
Ούτε η φαντασία μου.
Κι όμως μια ανεξακρίβωτη στιγμή
σ'εξακριβώνω μέσα μου
ένα έτοιμο κιόλας αίσθημα.


Κική Δημουλά

Τσανακλίδου Τάνια - Μαμά γερνάω

Μαμά γερνάω

Τα ρούχα που δεν έμαθα να πλένω
τα βάζω στη σακούλα και σ' τα φέρνω.
Ρωτάς για την καριέρα μου
τη νύχτα και τη μέρα μου
κι εγώ να σου μιλάω καταφέρνω.

Και σκέφτομαι που πίνω κόκα-κόλα
για να 'ναι πάντα ίδια αλλάζουν όλα.
Κι ανοίγω το ψυγείο σου,
το "έλα" και το "αντίο" σου
ζητούσα στη ζωή μου πάνω απ' όλα.

Μαμά, πεινάω
μαμά, φοβάμαι
μαμά, γερνάω, μαμά.
Και τρέμω να 'μαι αυτό που χρόνια ανησυχείς:
ωραία, νέα κι ατυχής.

Τα χρόνια που μεγάλωνες για μένα
να ξέρεις πως σου τα 'χω φυλαγμένα.
Και τέλειωσα με άριστα
αλλά δεν έχω ευχάριστα,
όλα στον κόσμο είναι γραμμένα.

Τριάντα καλοκαίρια και χειμώνες
τις άγριες σού φέρνω ανεμώνες.
Και κοίτα, ένα μυστήριο
του κόσμου το κριτήριο
πως μοιάζουμε μου λέει σαν δυο σταγόνες.

Μαμά, πεινάω
μαμά, φοβάμαι
μαμά, γερνάω, μαμά.
Και τρέμω να 'μαι αυτό που χρόνια ανησυχείς:
ωραία, νέα κι ατυχής.

Πότε;

Μέχρι πότε θα ανέχεσαι όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω σου; Κάθε φορά λες θα είναι καλύτερα τα πράγματα αλλά δεν το βλέπεις να γίνεται. Πότε θα πάρεις επιτέλους την κατάσταση στα χέρια σου και να ξεφύγεις από ότι σε πληγώνει; Από όλα αυτά που σε κρατάνε εγκλωβισμένο και ψάχνεις να βρεις έστω μια έξοδο κινδύνου για να βγεις και να αναπνεύσεις...

Άνοιξη (Σταύρος Σιόλας)

Hλιαχτίδα - Τάνια Τσανακλίδου

Χάθηκα ξανά σε λαβυρίνθους κι έχασα καιρό
Να σ'αναζητώ άμοιρη ψυχή μου
Έχασα καιρό άμοιρη ψυχή μου

Θεέ μου πώς ποθώ μιαν ηλιαχτίδα
Ταίρι φωτεινό νά 'χω φυλαχτό
Σε ηλιόλουστη πατρίδα
Σε ταξίδι μυστικό
Με ουράνια πυξίδα

Θέλω να σε βρω να σου ζητήσω μια πνοή
Θέλω να ντυθώ του έρωτά σου τη μορφή
Θέλω να χαρώ μαζί σου την ανατολή
Φως μου ακριβό, αχ μη σπαταληθείς ανώφελα

Σβήνω και ξεχνώ τα περασμένα
Ένα πρωινό όλα θά 'ναι αλλιώς
Τα κομμάτια μου ενωμένα
Θά 'χω δρόμο ανοιχτό
Και στο πλάι μου εσένα

Θέλω να σε βρω να σου ζητήσω μια πνοή
Θέλω να ντυθώ του έρωτά σου τη μορφή
Θέλω να χαρώ μαζί σου την ανατολή
Φως μου ακριβό, αχ μη σπαταληθείς ανώφελα

ΓΕΛΑ ΨΥΧΗ ΜΟΥ-ΜΕΛΙΝΑ ΚΑΝΑ

Άνοιξη;

Μπήκε η Άνοιξη λένε. Ανθισμένα λουλούδια και δέντρα, πουλιά να κελαηδούν, οι λεμονιές έξω απ'το σπίτι έχουν πλημμυρίσει τον τόπο με τις μυρωδιές απ'τους ανθούς. Τα κρινάκια στις αυλές των σπιτιών και στα μπαλκόνια δίνουν μια υπέροχη αίσθηση και στο μάτι (από τα χρώματά τους) αλλά και στη μύτη, απ΄τη γλυκιά τους μυρωδιά.
Θα ήταν όλα υπέροχα αν ο καιρός συμβάδιζε με την εποχή. Ο ήλιος κρύβεται πίσω από γκρίζα σύννεφα, φοβάται μάλλον τα μπουμπουνιτά και τις αστραπές. Η βροχή πέφτει άλλοτε σιγανά κι άλλοτε δυνατά και ο αέρας όταν δυναμώνει γίνεται ο χειρότερος εχθρός.
Δεν ζητάω πολλά, λιγουλάκι ήλιο και καθαρό, γαλάζιο ουρανό μπας και καταφέρει να μπει η Άνοιξη και στην καρδιά μας...

Χάρις Αλεξίου - Μεγάλωσα (Full Version)

Σκόρπιες Σκέψεις

Σκόρπιες σκέψεις... Μόνο αυτό έχω, τίποτα άλλο. Και δεν μπορώ να τις βάλω σε μια σειρά. Το μυαλό μου πάει απ'τη μια στην άλλη, και μ'έχει ζαλίσει αυτό το πέρα δώθε. Προσπαθώ να σταματήσω και να τις πάρω μία μία, αλλά μου ξεφεύγουν, κι όχι μόνο αυτό, εκεί που σταματάω, σταματάνε κι αυτές, ένα περίεργο κενό, λες και όταν θέλω να τις "συγυρίσω" σταματάνε να υπάρχουν, και με το που σταματάω την προσπάθεια, τσουπ...να τες πάλι όλες μαζεμένες να κάνουν βόλτες μέσα στο κεφάλι μου.
Ουφ! περίεργο πράγμα αυτό το μυαλό.